دانلود آهنگ پرچین از صفیر

باغ ما پرچین داره ، میوه شیرین داره

فلفل نبین چه ریزه بشکن ببین چه تیزه

بیدستان اسم کوچه خیابونی بود که من بزرگ شدم

تمام چیزی که هستم

صُوَر فلک زده ی گل گون داشت ، من از مدرسه به خانه

واژه گون آگون (وارون) شد ، من خانه به جدول

کودک بی نظمی که گَلوگاهش ملی و مدام کشیک پرچین در اون میدید

بیا صفیر دهقان ملّی

آبی روپوش بود دبستان فولادیِ آجری

رادیو گوش میده مادر مدرسه خانوم گیلانی

اما أ خروس خون بوی گنده دُروس موند رو کتم

که فرو نرفت تحصیلات تا بوق سگ

که جمعم کنن با ارفاق أ کفِ خیابون بیدستان

اواخره دهه ی هفتاده پر از سوژه

که زیر عنوان فارسی نوشتم

قسم به کوچه ی شاملو میخرم جهانو

زدم با پونز به سینه ی دیوار

ی از کتاب خونه کار من بود

آتیش زدن باغ دایی باقر کار من بود

بوی گوگرد توو مه لذت زمستونی خواب من بود

دارا المجانین (کتاب) نسل چهار بعد انقلاب

تا حد انفجار پُره از مشت پلمپه

دست زُمخت دولت کشیده شده به لُپه اختناق (خفگی)

نفس راحت توو آغوش گرم اغتشاش

فلفل نبین چه ریزه بشکن ببین چه تیزه

فلفل نبین چه ریزه بشکن ببین چه تیزه

میرم تا کره ی خاکی پهن بشه مثل زیر انداز

لقمه بگیره اوس کریم بگه رخ زمین ننداز

به جمع ما خوش اومدی

ولی چون که ترش رو نشی نگن خورد توو سری

تا توون (تاوان) ندی ، جولون بعدیت نوشتن از هر چیز و ناچیزه

یا هر مکان و زمان ، پس پای تخته ی سیاه به حکم مبصر

ادبیات رو پاره وقت میدادم ، تغذیه

گفتم شاید دنیا تووی تن متجلی شه

اتوبانها رگ ، نقلیه سلول و قلب هم که میدون تف به مشق جبر

اشک شب رو کاغذای خط به خط تلخ

تنبیه و تمرین و تحصیل ، با ترتیب یا بدون ترتیب

گفتن بین کیا رستمی (ایهام) ؟ گفتم خوب ها بد ها

شور مضاعف بی جار و جنجال

منم منم در میزنم ، لرزش دل بعد رگبار

فلفل نبین چه ریزه بشکن ببین چه تیزه

فلفل نبین چه ریزه بشکن ببین چه تیزه

بشکن ببین چه تیزه ، سرخ میشه زبون آدم زبون

حافظ توراتی یا زبور (کتاب آسمانی داوود)

انزوا طلبی یا اهل کلنی زنبور

یا مورچه ی پیِ شهد انگور

ولی من منتخب رفقام

گلوگاهی با عدل ، انجام وظیفه نظم چریکِ توو صفه

واستا دم آبخوری آب خنک توو کانونه

اصلاحس که میکنه فساد و تربیت

دُم بده ت قُلدر ، چماق دار مفت خور

انتظامات گ*ه خورد ، پروتکل الحاقیه ثلث دوم شدم

سر تا پا بُنجل

لِکُلِّ مقامِ مقالُ (هر سخنی جایی و هر نکته مکانی دارد) ، کلام الفلفل نبین چه ریزه

شیره جنگل آسفالتیم و جماهیر

سیاه میپوشن به قطر تقویم جلالی

ملی أ ملت میگیره صلاحدید

امضا سفر به کودکی بدون روادید

رو سینه ی دروازه ش با خنجرم نوشتم

فلفل نبین چه ریزه بشکن ببین چه تیزه