خیلی دوری ازم این رو صد بار نوشتم، من مثل پینوکیو، تویی فرشته ام
تو راه میرم دنبال سرنوشتم، میون مشتی غاز، اردک زشتم
پام به جاست راه راست، مهم نیس برام که مقصد کجاست
میرم میرم، چیزایی رو هم که دیدم میگم پخته اس کارا پخته تر از این هم میشن
بعضی وقت ها پا میده رکود، سقوط، فقر، با این حال باز هم میشه که پول رو جور کرد
توی آب سرد مثل تمساح خونسرد، از صد نمره تو کار میگیرم پونصد
نورتون انقدر زیاد بود چشام رو کور کرد، حالا مجبورم ادامه بدم مثل گورکن
زیرزمین سهم من از اجتماع همین، ولی ما با خیلی ها همینجا هم دورهم ایم
زیرزمین سهم من از زمین فقط همین آفتاب، آسفالت، هر روز داستان
دیگه وقتشه پسر بپیچی به بازی، زندگی روی هم چیندنه، خونه سازی
ما ماهی یه روز رو میگذرونیم پیش قاضی، یکم تشر پول میریزیم میشن ازت راضی
خب خب، دوباره رو کار مخم قفل شد، تا خواب بخواد به چشام بیاد میبینم صبح شد
طلوع، غروب، شرق، غرب، همش فقر، از جلو نظام به ما از عقب رفت
همه کار آفرین تو نادون ساختن، من نصفِ زندگیم رو به قانون باختم
واسه ی شهرم حکم طاعون داشتم، واسه امثال من یه کانون ساختن
اصلاح تربیت ابراز شخصیت، تو اجتماعی که هیچکسی نرفت سمت حقیقت
من موندم سرباز هرجا سرجمع سرم تو کارمه، اگه وقت بشه حرف هست یه عالمه
زیرزمین سهم من از زمین فقط همین آفتاب، آسفالت، هر روز داستان